VREMEPLOV
2011 - 2012
2011
Januar 2011
01.januar 2011.
Umro češki političar i novinar, čehoslovački disident Jirži Dinstbir, nekadašnji izvestilac za ljudska prava u bivšoj Jugoslaviji. (1937-2011 -73-) Dinstbir je sa Havelom bio jedan od vođa „plišane“ revolucije 1989, a 1989-1992. bio je ministar spoljnih poslova Čehoslovačke.
10.januar 2011.
Umro srpski (jugoslovenski) fudbaler Borivoje Bora Kostić, igrač Crvene Zvezde, reprezentativac, jedan od najboljih strelaca srpskog i jugoslovenskog fudbala uopšte. (1930-2011 -80-) U bivšoj Jugoslaviji dve sezone bio je najbolji strelac lige 1958/59. i 1959/60. Za 14 godina igranja u „crveno belom“ dresu ostvario je najveće domete: odigrao je ukupno 580 utakmica i postigao 539 golova. Bora Kostić je držao jedan rekord u Zvezdi punu 61 godinu. Postigao je najbrži gol na prvoj utakmici za crveno-bele posle tri minuta i četrdeset dve sekunde.
24.januar 2011.
Ubijeno 35 i ranjeno 180 ljudi u eksploziji na moskovskom aerodromu „Domodedovo“ kada je bombaš samoubica aktivirao eksploziv.
Februar 2011
28.februar 2011.
Umrla Džejn Rasel američka filmska diva, glumica koja je, uz Merlin Monro verovatno bila najveći seks simbol Holivuda. (1921-2011 -89-) Proslavila se četrdesetih godina XX veka filmom "Odmetnik", koji je zbog senzualnih scena skoro tri godine bio pod udarom cenzure. Upamćena je i po filmovima "Bledoliki" u kojem je glumila sa Bobom Houpom i "Muškarci vole plavuše" sa Merilin Monro
Mart 2011
11.mart 2011.
U katastrofalnom zemljotresu magnitude 9 stepeni i njime uzrokovanom cunamiju, visine gotovo 10 metara, poginulo oko 20.000 ljudi i izazvana havarija nuklearne elektrane u Fukušimi. Zemljotres je je pogodio severoistok Japana i progutao cela naselja duž obale. Prva havarija nuklearne elektrane u Fukušimi dogodila se sutradan, a potom su usledile nove narednih dana.
12.mart 2011.
Umro američki džez bubnjar Džo Morelo, član proslavljenog kvarteta Dejva Brubeka. (1928-2011 -82-) Morelo je s Brubekovim kvartetom svirao neka od najznamenitijih džez ostvarenja svih vremena, poput „Take Five“. Njihov album „Time out“ bio je prvi džez album koji je prodat u više od milion primeraka. Bio je proglašen za najboljeg bubnjara u izboru časopisa „Daunbit“.
19.mart 2011.
Započelo bombardovanje Libije, s ciljem podrške pobunjenicima na terenu i svrgavanja režima Moamera Gadafija. Akcijama francuskih aviona i ispaljivanjem krstarećih raketa sa američkih i britanskih ratnih brodova i podmornica započela je vazdušna vojna intervencija u Libiji, s ciljem da se sprovede zona zabrane leta, i "zaštite civili, na osnovu odluke Saveta bezbednosti UN.
23.mart 2011.
Umrla britansko-američka filmska glumica Elizabet Tejlor, holivudska legenda, jedna od najvećih filmskih zvezda uopšte. (Rođena: London/Engleska/Ujedinjeno Kraljevstvo 27.februar 1932. - Umrla: Los Anđeles/Kalifornija/SAD 23.mart 2011.) Njeni roditelji poreklom su bili iz Kanzasa, SAD. Otac joj je bio trgovac umetničkim delima a majka bivša glumica. Sa tri godine Elizabet je počela da pohađa časove baleta. Ubrzo nakon početka Drugog svetskog rata roditelji su odlučili da se vrate u Sjedinjene Američke Države, u Los Anđeles, gde su živeli roditelji Elizabetine majke. Debitovala je 1942. u filmu "Lesi se vraća kući", postavši svetski poznata zvezda već kao devojčica. Posebno je upamćena po ulogama u klasicima kao što su “Kleopatra”, “Mačka na usijanom limenom krovu” i “Ko se boji Virdžinije Vulf?”(Oskar). Na vrhuncu slave nalazila se tokom 50-ih i 60-ih, kada je četiri puta za redom, bila je nominovana za Oskara, koji je dobila 1961. a drugi put šest godina kasnije. Elizabet Tejlor je decenijama bila jedna od najpopularnijih filmskih zvezda i svaki događaj iz njenog života bi bio medijski propraćen. Živela je glamurozno i imala buran ljubavni život. Udavala se osam puta, od toga dva puta za Ričarda Bertona. Bila je borac za ljudska prava, osnivač fonda za borbu protiv side, modna i gej ikona. Sve do svoje smrti je navođena kao jedina živa zvezda starog Holivuda. Njen zaštitni znak su bile njene oči ljubičaste boje. Neki od filmova u kojima je igrala tokom svoje šezdesetogodišnje karijere: "Mesto pod suncem", "Ajvanho", "Staza slonova", "Drvo života", "Džin", "Baterfild 8" (Oskar), "Hotel Internacional", "Iznenada prošlog leta", "Ukroćena goropad", "Dr Faust", "Odsjaj u zlatnom oku", "Tajna ceremonija" itd.
1932-2011
79
April 2011
09.april 2011.
Umro američki filmski režiser, producent i scenarista Sidni Lumet, jedan od vodećih reditelja druge polovine XX veka. (1924-2011 -86-) Režirao je više od 40 filmova. Pet puta bio je nominovan za Oskara, ali ga je dobio tek 2005. za životno delo. Filmovi: "Dvanaest gnevnih ljudi", "Pasje popodne", "Mreža", "Presuda", "Ubistvo u Orijent ekspresu", "Serpiko", "Dugo putovanje u noć".
11.april 2011.
U eksploziji bombe na stanici metroa u prestonici Belorusije Minsku, poginulo 15 osoba, a gotovo 300 povređeno. Teroristički akt, dogodio se na stanici metroa "Oktobarska" u samom centru Minska, na samo 100 metara od rezidencije predsednika te zemlje. Beloruske vlasti rasvetlile su docnije pozadinu nezapamćenog zločina u toj zemlji, i počinioci su kažnjeni.
14.april 2011.
Umro srpski (jugoslovenski) književnik i publicista Branimir Brana Crnčević, novinar i urednik "Ježa" i "Duge". (1933-2011 -78-) Rođen je 1933. godine u Kovačici. Njegov otac Đura Crnčević je bio Srbin iz Crne Gore, a preminuo je 1937. godine. Majka Vida se ponovo udala, pa su živeli u Rumi. Usled siromaštva u posledicama ratnih okolnosti, Brana je živeo po domovima za smeštaj srpskih izbeglica iz Nezavisne Države Hrvatske, najpre u Beogradu i potom u Mataruškoj Banji. Studirao je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Pored Ježa i Duge objavljivao je kolumne u raznim časopisima među kojima su i NIN i Politika. Objavljivao je i knjige za decu. Crnčević se sa antikomunističkim stavovima isticao još u prvoj polovini 60-ih godina. Sa Slobodanom Miloševićem se upoznao nakon Osme sednice Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije 1987. godine i uz povremene prekide bio njegov prijatelj. Kao kandidat Socijalističke partije Srbije je izabran za poslanika Savezne skupštine Savezne Republike Jugoslavije. Napustio je SPS nakon uvođenja sankcija Republici Srpskoj. Po odlasku Vojislava Šešelja u Hag učlanjuje se u Srpsku radikalnu stranku. Nakon stranačkog raskola, priklonio se krilu Tomislava Nikolića i Aleksandra Vučića, pa postao jedan od osnivača Srpske napredne stranke.
15.april 2011.
Hrvatski general Ante Gotovina osuđen pred Haškim sudom na 24 godine zatvora zbog ratnih zločina protiv srpskog stanovništva počinjenih tokom operacije "Oluja" avgusta 1995. U drugostepenoj presudi novembra 2012. Gotovina je potpuno oslobođen svih optužbi.
18.april 2011.
Umro hrvatski (jugoslovenski) glumac Ivica Vidović. (Rođen: Beograd/Kraljevina Jugoslavija/Srbija 10.maj 1939. - Umro: Zagreb/Hrvatska 18.april 2011.) Na pozorišnoj akademiji u Zagrebu diplomirao je 1963, nakon čega je radio u Hrvatskom narodnom kazalištu. Osim na pozorišnim daskama, Ivica Vidović je i na filmu ostvario niz velikih ostvarenja. Kao jedan je od najistaknutijih i najzanimljivijih filmskih glumaca koji su se pojavili u kasnim šezdesetim kontinuirano je nastupao na filmu sarađujući uspešno s rediteljima i starije i mlađe generacije. U jugoslavenski film unosi novi tip introvertnoga, u biti deziluzioniranog savremenoga urbanog junaka (odnosno antijunaka), zbunjene, nesnalažljive likove, marginalce i gubitnike... Ivica Vidović uspeo ih je sugestivnom interpretacijom učiniti privlačnim, bliskim i zapamtljivim svojim mladolikim izgledom, pomalo sporih, „melanholično-snenih reagovanja“. Osobito sugestivno tumači zbunjene, u prikazanim životnim i posebno političkim okolnostima, nesnalažljiv osobe. Tokom skoro 50 godina ostvario je niz značajnih filmskih ostvarenja... Ideal borca NOB-e u "Zasedi" (1969), „beketovskog“ junaka u iščekivanju u filmu "Idu dani" (1970), prigradskog marginalca (za šta je nagrađen Srebrnom arenom u Puli za ulogu Gliste u filmu Kužiš stari moj) (1973), intelektualca psihičkim terorom primoranog na kolaboraciju u "Prijekom sudu" (1978), te usamljene intelektualce u "Ritmu zločina" (1981) i "Čovjeku koji je volio sprovode" (1989). Posebnost u njegovu filmskom opusu predstavlja lik (sa crnohumornim karakteristikama) sovjetskog klizačkog šampiona u filmu "Misterije organizma" (1971).
1939-2011
71
Nagrađen je i Zlatnom arenom u Puli (2002) za epizodnu ulogu (Blaž) u filmu Fine mrtve djevojke. U kontekst stvorenog tipa potpuno se uklapa jedan od njegovih najpopularnijih likova - Servantes. Osobenjak i autsajderski pesnik Servantes, simbol izglobljenih duša iz TV-serije "Naše malo misto" i filma "Servantes iz našeg malog mista". Ove uloge su mu donele ogromnu popularnost, kao i kasnije naslovni lik u tv-seriji "Inspektor Vinko".
24.april 2011.
Umro indijski duhovni vođa Satja Sai Baba (Satjanarajan Radžu). (1926-2011 -84-) Bio je indijski guru, religijska figura i učitelj. Sledbenici ga opisuju kao avatara, duhovnog učitelja i čudotvorca. On sam je izjavio da je reinkarnacija sveca Sai Babe od Shirdija i često je detaljno opisivao život potonjeg. Takođe je u mladosti bio pesnik, pevač i pisac. Glavna uverenja Sai Babe - Ljubav prema svim bićima. Socijalna pomoć siromašnima, bednima i gladnima. Služiti čoveku jednako služiti Bogu. Držati vlastite želje pod merom i kontrolom. Inače čovek zaboravi na najvišu svest (Paratattva). Želje mogu postati zatvorska ćelija. Svet je iluzija (Maya), samo je Bog stvaran. Unutrašnje ja: svaki čovek je ustvari božanska svest (Atman) koji kroz individualni proces ima svoj "lični" razvoj. Meditacija. Prihvatanje svih religija. Pacifizam, tj. otpor svakom nasilju. "Pomozi uvek, ne povredi nikada". Takođe se preporučuje vegetarijanstvo i odbacivanje alkohola, cigareta i droga. U nekim knjigama, časopisima, snimiljenim intervjuima i člancima, sledbenici Sai Babe izveštavaju o raznim navodnim čudima koja se pripisuju njemu. U mnogim slučajevima, primećeno je da je navodno manifestovao vibuthi (sveti pepeo), a ponekad i hranu i male predmete kao što su prstenje, ogrlice i satove,
29.april 2011.
Umro srpski publicista, literata, istoriograf Borivoje Karapandžić - uz Lazu Kostića verovatno najplodnije pero srpske emigracije. (1921-2011 -89-) Politički se rano svrstao uz Zbor Dimitrija Ljotića. Bio je šef Propagandnog odeljenja Okružnog načelstva u Valjevu i prosvetar u jedinicama Srpskog dobrovoljačkog korpusa. Kao politički emigrant napustio je Srbiju 1944. i od 1950. živeo je u Klivlednu, SAD. Osim pisanja, bio je izuzetno aktivan i u crkvenom životu srpske emigracije, kao i poverenik manastira Hilandar, manastira Ravanica i drugih. Objavio je više od 30 knjiga, i redovno je objavljivao u nizu srpskih emigrantskih listova, poput Amerikanskog Srbobrana“, "Glasa kanadskih Srba“, "Iskre". Nosilac je priznanja za životno delo grada Klivlenda, bio je počasni član Udruženja književnika Srbije, nosilac ordena Svetog vladike Nikolaja.
Maj 2011
02.maj 2011.
U pakistanskom gradu Abotabadu, ubijen Osama bin Laden, lider islamske terorističke mreže Al Kaida i organizator, prema američkim tvrdnjama, napada na Njujork i Vašington 11. septembra 2001. kao i niza drugih terorističkih akcija motivisanih specifičnim versko političkim uverenjima. Rođen je u Saudijskoj Arabiji 1957. Sedamdesetih XX veka, kao tinejdžer, opredeljuje se za fundamentalističke islamske koncepcije. Učestvovao je u ratu mudžahedina protiv sovjetskih trupa u Avganistanu osamdesetih, tada uz podršku SAD, da bi se docnije opredelio i za borbu protiv SAD, kao i vrednosnog sistema čitavog savremenog Zapada.
Ubijen Osama bin Laden (Usama bin Muhamed bin Avad bin Ladin) saudijski multimilioner i vođa, prema tvrdnjama američkih vlasti, Al kaide militantne islamističke organizacije koja je izvela više terorističkih napada širom sveta - okrivljen je od strane zvaničnih američkih vlasti za napade na kule bliznakinje u Njujorku i zgradu Pentagona u Vašingtonu 11.septembra 2001.godine, što je on demantovao. (Rođen: Rijad/Saudijska Arabija 10.mart 1957. - Umro: - Abotabadu/Pakistan 02.maj 2011.) FBI ga je 1999. postavio među deset najtraženijih osumnjičenih zbog njegove umešanosti u napade na američke ambasade u Keniji i Tanzaniji 1998. godine. Nasledio je poslovni uspeh od svoga oca. Posedovao je građevinsku kompaniju, koja je prosperisala kroz bliske veze sa saudijskom kraljevskom porodicom. Bin Laden je došao u međunarodnu pažnju 1980-ih u Avganistanu zbog svoje uloge u avganistanskom otporu protiv sovjetske okupacije koja je izvršena 1979.godine. Tokom mladosti Bin Laden je prolazio kroz islamska fundamentalistička učenja, i gledao je na sovjetsku invaziju kao na neoprostivu agresiju na muslimane. Da pomogne otpor, Bin Laden je osiguravao novac i pomoć, gradio kampove za obuku, i dovodio veliki broj dobrovoljaca iz arapskih zemalja. 1988, pri kraju rata Bin Laden, zajedno sa Egipćaninom Ajmanom el Zavahrijem osniva Al Kaidu (arapski - baza), organizaciju koja, prema američkim zvaničnicima, povezuje i koordinira islamske fundamentalističke grupe širom sveta.
1957-2011
54
Međutim, britanski diplomata Robin Kuk izjavljuje : "Al-Kaida u doslovnom prevodu znači "Baza podataka". Bila je u početku kompjuterski fajl hiljadu mudžahedina koji su bili zavrbovani i pripremljeni od strane CIA za borbu protiv Rusa. Istina se ogleda u tome da ne postoji nikakva islamska armija ili teroristička grupa koju zovemo Al-Kaida. I svaki informisani oficir obaveštajac to zna. No, postoji propagandna kampanja čiji je cilj ubediti narod da postoji nekakva organizacija koja predstavlja đavola" i to sve zbog toga da bi naveli televizijske gledaoce na priznanje jedinstvenog međunarodnog liderstva u ratu protiv terorizma. Zemlja koja stoji iza te propagande jeste SAD." Ovaj citat je objavljen tek u decembru 2008. tri godine od njegove smrti. Naime, Kuk je naprasno umro nakon ove izjave od "srčanog udara". CIA je sponzorisala i obučavala avganistanske mudžahedine u njihovoj borbi protiv Sovjeta pa i Osamu bin Ladena koji je tada bio njihov čovek. Ipak, nakon terorističkog napada putničkim avionima 11.septembra 2001.godine, optužen je Osama bin Laden i na brzinu osmišljenog naziva, teroristička organizacija Al-kaida.
Bin Laden je odlučno odbio da ima ikakvog udela u ovom napadu i odmah je sugerisao da je napad na STC, 11 septembra, orkestriran od strane Cionista. BBC je objavio Bin Laden-ovu izjavu:"Ja nisam učestvovao u septembarskom napadu na SAD, niti sam išta znao o tome. U SAD postoji vlada unutar vlade. Amerika treba da potraži počinioce ovoga akta unutar sebe same, među ljudima koji žele da naprave od ovog veka - vek sukoba između Islama i hrišćanstva. Pitajte svoju tajnu vladu ko je počinio taj napad…američki sistem je pod totalnom kontrolom Jevreja, kojima je na prvom mestu Izrael, a ne Amerika."
Planerima rušenja neposlušnih režima je bio potreban izgovor da krenu na Avganistan mada im je potom glavni cilj bila Sirija, režim koji je prodavao naftu ali ne za petro-dolare. Da bi svrgnuo sirijski režim zvanični Vašington (koji inače igra u ritmu dirigentske palice globalističke oligarhije) AL-kaidi, protiv koje se navodno bori već 20 godina, tačnije zvaničnici Al- CIA-ide su se dosetili i promenili naziv te organizacije u ISIS. Pri tome treba još jednom pomenuti da je isti gestapo globalističke vlastele CIA uz podršku ostalih ogranaka poput Mosada i MI6 stvorio i tu toliko opevanu AL-Kaidu. Nakon Zalivskog rata činjenica da se američke snage nalaze na islamskom tlu i podrška Izraelu podstiču Bin Ladena na organizovanje teških napada protiv Zapada.
Njegova porodica ga se javno odrekla 1994. godine, neposredno pre nego što je Saudijska Arabija poništila njegovo državljanstvo. Bin Laden je svo vreme potom posvetio globalnoj borbi protiv Sjedinjenih Država. Godine 1998. bacio je fatvu pozivajući na smrt svih Amerikanaca bez obzira da li se radi o vojnim ili civilnim osobama, bez obzira na pol i starost. Nakon napada 11. septembra 2001. američke snage su pokrenule Rat protiv terorizma koji je izbacio Al Kaidu iz Avganistana i srušio talibansku vladu, čiji je duhovni vođa bio Mula Omar, koja je podržavala Bin Ladena. Tokom višegodišnjeg skrivanja Bin Laden je objavio niz snimljenih audio poruka osuđujući Sjedinjene Države i izazivajući veliko nezadovoljstvo u Vašingtonu. Osama bin Laden je, prema zvaničnim informacijama, ubijen u oružanom sukobu u Pakistanu, posle višegodišnje potrage. Mali tim američkih specijalaca iz redova Mornaričkih foka ubio je Bin Ladena u gradu Abotabad, oko 100 km severno od Islamabada. Amerikanci su bin Ladenovo telo sahranili u more.
03.maj 2011.
Rumunija i Sjedinjene Američke Države postigle sporazum o instaliranju NATO odbrambenog raketnog sistema na teritoriji Rumunije. Takozvani anetiraktni štit, izazvao je nezadovoljstvo u Rusiji, mada su SAD tvrdile da on nije uperen protiv te zemlje. NATO kao organizacija koja zastupa zapadnjačke interese, odnosno interese globalističke oligarhije i pored obećanja datog Rusiji nakon okončanja hladnog rata da se neće širiti i primati nove članice, je to obećanje po običaju prekršio izašavši na granice sa Rusijom preko baltičkih republika a kasnije i preko Finske da bi u međuvremenu vodio proksi rat sa Rusijom preko Ukrajine.
26.maj 2011.
_2.png){kind=small}
Uhapšen general i nekadašnji komandant Glavnog štaba Vojske Republike Srpske (1992—1995), Ratko Mladić, optužen za zločine tokom građanskog rata u Bosni i Hercegovini, od strane Haškog tribunala za bivšu Jugoslaviju. Ratko Mladić je uhapšen u selu Lazarevo (oko 80 km severoistočno od Beograda) u jutro 26. maja 2011, a vest o hapšenju je potvrdio tadašnji predsednik Srbije Boris Tadić, a zbog lošeg zdravstvenog stanja saslušanje je odloženo. Haški tribunal je podigao optužnicu protiv Mladića 1995. godine. Njegovo hapšenje i izručenje bilo je jedan od uslova otpočinjanja pregovora za pristupanje Srbije Evropskoj uniji u koju Srbija ni decenijama potom nije ušla usled neprekidne ucenjivačke politike te nadnacionalne globalističke megakorporacije; za informacije koje mogu doprineti Mladićevom hapšenju ponuđena je nagrada od 1 do 10 miliona evra. Mladić je uhapšen u Srbiji 26. maja 2011 a Haškom tribunalu je izručen 31. maja iste godine. U nekoliko gradova Srbije i Srpske su održani protesti protiv hapšenja. Suđenje je počelo 16. maja 2012. godine po 11 tačaka optužnice, uključujući i za masakr u Srebrenici. Prvostepenom presudom od 22. novembra 2017. osuđen je na doživotan zatvor, što je potvrdilo sudsko vijeća Mehanizma 8. juna 2021. godine.
27.maj 2011.
Posada američkog spejs šatla Endevor obavila poslednju od četiri planirane šetnje, čime je probijena granica od 1.000 sati provedenih u radu izvan Međunarodne svemirske stanice. Ovu 159. po redu svemirsku šestnju od početka misije Međunarodne svemirske stanice obavili su američki astronauti Majk Finki i Greg Čamitof.
31.maj 2011.
General i nekadašnji komandant Glavnog štaba Vojske Republike Srpske (1992—1995), Ratko Mladić, optužen za zločine tokom građanskog rata u Bosni i Hercegovini, izručen Haškom tribunalu za bivšu Jugoslaviju. Haški tribunal je u julu 1995. godine, nakon podizanja optužnice i njegovog odbijanja da se pojavi na sudu, izdao nalog za hapšenje Mladića, a u julu 1996. izdat je međunarodni nalog za hapšenje. U to vreme, Mladić je već napustio Bosnu i Hercegovinu. Ubrzo se pojavio u Beogradu, gde je u narednim godinama živeo pod zaštitom predsednika Jugoslavije Slobodana Miloševića. Posle pada Miloševića sa vlasti 2000, Mladić se skrivao u selu Krčmar kod Valjeva, gde je ostao do juna 2002. godine. Policija Srbije je uhapsila nekoliko osoba koje su pomagale Mladiću u skrivanju 2006. godine. Do 2010. bilo je nekoliko lažnih izveštaja o hapšenju Mladića u medijima. U oktobru 2010, Vlada Srbije je ponudila nagradu za informacije koje mogu doprineti hapšenju Mladića, od 1 do 10 miliona evra. Prema dokumentima koje je objavio Vikiliks, Federalna služba bezbednosti Rusije znala je mesto boravka Mladića, ali je skrivala tu informaciju. Ratko Mladić je uhapšen u selu Lazarevo (oko 80 km severoistočno od Beograda) u jutro 26. maja 2011, a vest o hapšenju je potvrdio tadašnji predsednik Srbije Boris Tadić. Zbog lošeg zdravstvenog stanja saslušanje je odloženo. Haškom tribunalu je izručen 31. maja, a pred sudom se prvi put pojavio 4. jula 2011. godine. Protesti povodom hapšenja Ratka Mladića su održavani su od dana njegovog hapšenja 26. maja, do početka juna 2011. godine u mnogim gradovima Srbije i Republike Srpske a najveći u Beogradu i Banja Luci.
Jun 2011
04.jun 2011.
Umro istaknuti američki diplomata Lorens Iglberger koji je obavljao niz važnih funkcija u američkoj diplomatiji, među kojima i dužnost državnog sekretara. (1930-2011 -80-) Od 1977. do 1980, bio je ambasador SAD u Beogradu. Suprostavljao se američkoj vojnoj intervenciji tokom jugoslovenskih ratova devedesetih, ali i invaziji Iraka 2006.
28.jun 2011.
U saobraćajnoj nesreći tragično stradao Vladimir Dimitrijević, izdavač. (1934-2011 -77-) Rođeni Beograđanin, Dimitrijević je maturirao u Drugoj muškoj gimnaziji i upisao studije prava ali je emigrirao u Italiju i zatim je prešao u Švajcarsku gde je 1966. u Lozani osnovao izdavačku kuću "Laž dom" (L'Age d'Homme) koja je na francuskom govornom području bila znamenita po izdanjima srpskih i ruskih autora. Njegovom zaslugom na francuski su prevedena i objavljena dela brojnih srpskih pisaca, poput Miloša Crnjanskog, Ive Andrića, Dositeja Obradovića, Bore Stankovića, Anđelka Krstića, Aleksandra Tišme.
Umro srpski (jugoslovenski) glumac Stevan Baja Gardinovački, prvak Drame Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. (Rođen: Beograd/Kraljevina Jugoslavija/Srbija 20.novembar 1936. - Umro: Novi Sad/Srbija 28.jun 2011.) Gardinovački je više od četiri decenije bio je jedan od vodećih glumaca najstarijeg srpskog profesionalnog teatra. Glumačku karijeru započeo je u Subotici, nastavio u Zrenjaninu, a 1969. postao je stalni član SNP-a. Glumio je u velikom broju pozorišnih predstava, igrao je u velikom broju filmova, radio i tv drama i serija. Po dolasku u SNP, vrlo brzo je postao jedan od vodećih glumaca u ansamblu. Prvak-doajen Drame postao je u septembru 1991. godine. Od 1. decembra 1996. do 16. avgusta 1999. godine, bio je direktor Drame SNP. Stevan Gardinovački je bio glumac bez faha, veoma raznovrstan i realističan. Bio je darovit, marljiv i disciplinovan glumac sa sposobnošću da se prilagodi rediteljskim zahtevima. Bez obzira na obim i značaj uloge svakoj je prilazio sa mnogo pažnje, bez potcenjivanja i sa potpunom usredsređenošću.
1936-2011
74
30.jun 2011.
U Kini pušten u rad most, dužine 42 kilometra – najduži na svetu. Most je izgrađen iznad zaliva Điaodžu, na Žutom moru i povezuje luku Ćingdao sa ostrvom Hungdao. Reč je o najdužem mostu na svetu. Pre njega rekord je držao most na jezeru Pontčartrejn u američkoj državi Luizijana. Kineski most je duži za četiri kilometra.
Jul 2011
02.jul 2011.
Umrla srpska (jugoslovenska) pozorišna, filmska i TV glumica Olivera Marković. (Rođena: Beograd/Kraljevina SHS/Srbija 03.maj 1925. - Umrla: Beograd/Srbija 02.jul 2011.) Rođena je kao Olivera Đorđević. Imala je samo devet godina kada je u Niškoj Banji osnovala „pozorišnu grupu“, u kojoj je bila glavna glumica, rediteljka, autor tekstova i upravnica. Pored pozorišta i filma, bavila se i pevanjem - naročito romansi. Igrala je u svim žanrovima. Prema anketi Večernjih novosti, nalazi se na trećem mestu najvećih srpskih glumica 20. veka. Prvi film je snimila 1946. („U planinama Jugoslavije“). Nagradu Narodnog pozorišta, čija je članica postala 1967. dobila je dva puta, za uloge Majka Hrabrost (1972) i Klara („Leda“, 1978.), a najveće priznanje koje dodeljuje Nacionalni teatar, Plaketu, dobila je 1988. Ukupan njen opus broji više od stotinu uloga, igrala je u čak 63 filma, 26 serija. Dobitnica je dve Zlatne arene na Filmskom festivalu u Puli. Upamćena je i kao vrsna pevačica ruskih romansi i šlagera. Jedna od Oliverinih najpoznatijih uloga je uloga Tetke u filmovima Balkan ekspres, Balkan ekspres 2, kao i istoimenoj TV seriji. Poznata je i po filmovima: Kozara, Sibirska ledi Magbet, Tito i ja, Sabirni centar, Mrtav ’ladan, Mali svet i Službeni položaj, za koji je nagrađena Zlatnom arenom za najbolju glumicu. U periodu od kraja 1980-ih do početka 2000-ih pojavljivala se u serijama Siniše Pavića, Bolji život, Srećni ljudi i Porodično blago. Publika je ipak najviše zavolela njenu ulogu Angeline Savić u Otvorenim vratima. Oliverin sin Goran Marković je filmski i pozorišni režiser. Njen prvi suprug i otac Gorana je glumac Rade Marković. Drugi suprug joj je takođe bio glumac Dušan Bulajić.
1925-2011
86
05.jul 2011.
Umro srpski (jugoslovenski) pozorišni, filmski i TV glumac Dušan Janićijević. (Rođen: Gornje Grgure, Blace/Kraljevina Jugoslavija/Srbija 27.april 1932. - Umro: Gornje Grgure/Srbija 05.jul 2011.) Rad na filmu započeo je još kao student, ulogom Stojana Mutikaše u istoimenom ostvarenju Feodora Hanžekovića, za koju je dobio Zlatnu arenu na prvom Festivalu jugoslovenskog filma u Puli 1954. Glumu je završio na Pozorišnoj akademiji u Beogradu. Od tada je igrao u skoro 400 filmova i televizijskih serija, a poslednju ulogu ostvario je u filmu Dragana Bjelogrlića „Montevideo, Bog te video!“. Najčešće igrao glavne uloge ili prve do njih. Osim stotina uloga koje je ostvario, tokom retko plodne karijere, autor je i autobiografske knjige "Sećanja". Dušan Janićijević je smatrao da mu je najteža uloga bila u filmu Gazija, a najuspešnijom je smatrao ulogu u filmu Zadah tela. Uspeo je i da postane prijatelj sa Milivojem Živanovićem, koji ga je nazvao naslednikom, ali ga je istinski šamarao na snimanju, i to plaćao čokoladama. Potom i sa Pavlom Vuisićem, sa kojim je zavoleo Dunav i postao strasni pecaroš, sa Janezom Vrhovcem, sa kojim se okumio, sa Batom Živojinovićem, Stevom Raičkovićem, Momom Kaporom, pa i sa akademikom Pavlom Savićem.
1932-2011
79
09.jul 2011.
Proglašena nezavisnost Južnog Sudana. Novoproglašena država postala je 193. članica Ujedinjenih nacija. Proglašenje nezavisnosti Južnog Sudana usledilo je nakon više od pet decenija sukoba naglašeno muslimanskog severa i delimično hrišćanskog juga. U tom sukobu je poginulo, kako se procenjuje, oko dva miliona ljudi. Na referendumu, koji je predviđen mirovnim sporazumom iz 2005. a koji je održan januara 2011. ogromnom većinom, izglasano je osamostaljnje Južnog Sudana.
20.jul 2011.
Uhapšen Goran Hadžić, jedan od prvaka Republike Srpska Krajina i od februara 1992. do januara 1994. predsednik RSK. Hadžić je uhapšen na osnovu zahteva Haškog tribunala za bivšu Jugoslaviju.
21.jul 2011.
Povratkom na Zemlju, posle trinaestodnevnog putovanja, spejs šatla "Atlantis" okončana jedna era u istoriji svemirskih programa NASA-e - bio je to 135. i poslednji let američkog šatl programa. Prizemljenje "Atlantisa" usledilo je 30 godina i tri meseca nakon prvog leta jednog spejs šatla. NASA je ukupno imala pet tipova šatla: "Kolumbija", "Čalendžer", "Diskaveri", "Endevor" i "Atlantis".
22.jul 2011.
U centru Osla i na ostrvu Utoja (30 km od Osla) u terorističkom napadu koji je izveo desni ekstremista Andres Brejvik, poginulo 77 osoba. Njegovi napadi uključivali su detonaciju bombe u Oslu i pucnjavu na ostrvu Utoja. Najpre je postavio bombu u blizini zgrade vlade u Oslu, što je rezultiralo smrću nekoliko ljudi. Potom je otišao je na ostrvo Utoja, gde je otvorio vatru na učesnike omladinskog kampa Laburističke stranke, ubivši 69 osoba. Brejvik je sebe smatrao borcem za odbranu evropske civilizacije i nije krio mržnju prema onima koje je smatrao "izdajnicima". Nakon hapšenja, Brejvik je izjavio da se ne smatra krivim i da je delovao u skladu sa svojim uverenjima. Osuđen je na 21 godinu zatvora, što je maksimalna kazna u Norveškoj, uz mogućnost produženja kazne ako se proceni da je i dalje opasan.
23.jul 2011.
Umrla britanska pevačica jevrejskog porekla Ejmi Vajnhaus. (Rođena: London/Engleska/Ujedinjeno Kraljevstvo 14.septembar 1983. - Umrla: London/Engleska/Ujedinjeno Kraljevstvo 23.jul 2011.) Rođena je u jevrejskoj porodici. Njen otac Mičel je bio vozač taksija, a majka Dženis apotekarka. Pohađala je školu „Ešmol“. Kada je imala 10 godina, osnovala je svoju muzičku grupu „Svit en Sor“, po ugledu na američku muzičku grupu „Solt en Pepa“, ali je grupa kratko postojala. Od svoje 12. godine, pohađala je pozorišnu školu „Silvija Jang“, ali je već u 13. godini izbačena zbog lošeg vladanja i zato što je sama sebi probušila nos, kako bi stavila pirsing. Posle toga se upisala u Londonsku školu za izvođačke umetnosti i tehnologiju. Ejmi je kantautorka poznata po svom izražajnom kontraalt vokalu i probranoj mešavini muzičkih žanrova koje je koristila u svojim pesmama, uključujući ritam i bluz, soul i džez. Ejmi Vajnhaus su pripisivane zasluge za uticaj na rast popularnosti ženskih izvođača i soul muzike, i za preporod britanske muzičke scene. Njen specifičan stil učinio ju je muzom modnih dizajnera, poput Karla Lagerfelda. Problemi sa zavisnošću od narkotika i zloupotrebom alkohola, kao i njena sklonost samouništenju su bile redovne teme tabloida od 2007. godine, pa do njene smrti. Tokom 2008, Vajnhaus se suočila sa nizom zdravstvenih komplikacija koje su predstavljale ozbiljnu pretnju i za njenu karijeru i za njen život. Albumom, Back to Black, objavljenim 2006. zaslužila je šest nominacija za nagradu Gremi, od kojih je pet i osvojila. Zajedno sa Ališom Kiz i Lorin Hil, postala pevačica koja je osvojila najviše Gremija u jednom danu, i prva britanska pevačica kojoj je to pošlo za rukom. Album se našao na trećem mestu liste najprodavanijih izdanja prve decenije 21. veka u Ujedinjenom Kraljevstvu.
1983-2011
27
Poslednji koncert Ejmi Vajnhaus održan je u Beogradu, 18. juna 2011. godine, gde je, po navodima štampe, bila u vidno alkoholisanom stanju te je jedva uspevala da peva. Nakon nekoliko bezuspešnih pokušaja da otpeva bar jednu pesmu, njen prateći bend je ispoštovao beogradsku publiku i svirao do kraja, dok je pevačica to ispratila smejanjem i igrom. Ejmi Vajnhaus je umrla u 27. godini života, 23. jula 2011. godine. Nađena je mrtva u svojoj kući u Londonu, a prema prvim policijskim izveštajima, razlog smrti nije bio poznat. Kasnije je objavljeno da je Vajnhausova umrla od trovanja alkoholom.
24.jul 2011.
Umro srpski (jugoslovenski) dramaturg, televizijski voditelj i rok muzičar Milan Delčić Delča. (Rođen: Pirot/FNR Jugoslavija/Srbija 19.novembar 1960. - Umro: Beograd/Srbija 24.jul 2011.) Detinjstvo je proveo u Kruševcu gde je završio niže razrede osnovne škole pre nego što se sa porodicom preselio u Beograd. Muzikom je počeo da se bavi krajem 1970-ih. Sa Zoranom Vulovićem i Aleksandrom Vasiljevićem 1979. je osnovao grupu „Prolog za veliki haos“, koja je kasnije preimenovana u „Furije furiozno furaju“. U to vreme njih trojica su pripremali amaterske pozorišne predstave, a radili su i kao novinari-saradnici za Studio B. Grupi su se 1980. pridružili novi članovi i ona je dobila naziv „U škripcu“. Godine 1984. diplomirao je dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Autor je nekoliko pozorišnih predstava. Delčić je sa grupom "U Škripcu" snimio pet albuma: „Godine ljubavi” (1982), „O je” (1983), „Nove godine” (1983), „Budimo zajedno” (1985) i „Izgleda da mi smo sami” (1990). Nakon toga je nastavio samostalnu muzičku karijeru i objavio još nekoliko albuma: „Delča i sklekovi” (1994), „S jezikom u usta” (1997), „Krenuo sam davno, ne sećam se gde” (2003) i kompilaciju najvećih hitova. Nakon sedam godina borbe protiv raka krvi, Delčić je preminuo u svojoj 50. godini. Četrnaestog septembra 2013. je postavljena spomen ploča na kuću u kojoj je živeo i stvarao.
1960-2011
50
25.jul 2011.
Umro kiparski filmski režiser Mihalis Kakojanis čiji je najpoznatiji film „Grk Zorba“ iz 1964, sa Entoni Kvinom u glavnoj ulozi, dobio tri oskara. (1922-2011 -89-) Ovaj film je snimljen prema romanu Nikosa Kazancakisa. Nikojanis bio je plodan i višestruko nagrađivan filmski autor.
29.jul 2011.
Umro Muharem Pervić, srpski (jugoslovenski) esejista, književni i pozorišni kritičar. (1934-2011 -77-) Diplomirao je na Katedri za opštu književnost Filološkog fakulteta u Beogradu. Tokom studija bio je glavni urednik lista "Student", a od 1958. urednik je časopisa "Delo" koji je tih decenija bio izuzetno kvalitetan i uticajan. Potom postaje glavni urednik Kulturno-umetničkog programa Televizije Beograd, gde je ostavio još dublji trag. Za knjigu "Tradicija i kritika" (1977) dobio je nagradu, "Đorđe Jovanović", a za naslov "Volja za promenom" (1995) Sterijinu nagradu. Dobitnik je i Tanjugove nagradu "Zlatno pero" (2007), kao i Povelje za životno delo Udruženja književnika Srbije (2005). Bio je priređivač sabranih dela Ive Andrića, po Andrićevom izboru. Njegov sin iz braka sa balerinom Lidijom Pilipenko je glumac Igor Pervić.
Avgust 2011
19.avgust 2011.
Umro Raul Ruiz, čileanski reditelj poznat po ironičnim, nadrealnim i eksperimentalnim filmovima - njegov rad bio je najpoznatiji u Francuskoj. (1941-2011 -70-) Ruiz je 2010. osvojio prestižnu francusku filmsku nagradu Luj Delik za "Misterije Lisabona" koji je te godine proglašen za najbolje francusko ostvarenje. Snimio je desetine filmova, među kojima su najpoznatiji "Genealogija zločina", "Povraćeno vreme" (zasnovan na remek delu Marsela Prusta "U potrazi za izgubljenim vremenom") i "Dani na selu". Nagrađivan je i na festivalima u Kanu, Berlinu, Lokarnu, Moskvi, Montrealu, Rimu.
Septembar 2011
05.septembar 2011.
U Beogradu počela konferencija Pokreta nesvrstanih. Pola veka nakon prvog osnivačkog samita nesvrstanih koji je održan u Beogradu, septembra 1961. Srbija je, iako nije članica Pokreta, ponovo bila domaćin samita Nesvrstanih. U Beogradu je održan i 1989. samit tog pokreta, deveti po redu.
10.septembar 2011.
Oko 200 ljudi se udavilo pošto je potonuo trajekt, koji je plovio na liniji Zanzibar-Pemba, u vodama Tanzanije, nedaleko od Zanzibara. Na pretovarenom plovilu nalazilo se oko 800 putnika.
13.septembar 2011.
Umro engleski slikar i dizajner Ričard Hamilton, jedan od utemeljivača pop arta. (1922-2011 -89-) Hamilton, često nazivan ocem tog pokreta, proslavio se tokom 50-tih godina XX veka kolažom „Šta je ono što današnji dom čini tako drugačijim, tako privlačnijim?“. Neretko, navode ga kao najvećeg britanskog umetnika XX veka.
16.septembar 2011.
Umro srpski (jugoslovenski) akademik Miroslav Pantić, međunarodno priznati ekspert za dubrovačku književnost i srpsku usmenu književnost. (1926-2011 -85-) Doktorirao je 1956. tezom "Sebastijan Slade-Dolči, dubrovački biograf XVIII veka" i zaslužan je za niz otkrića na polju kulture starog Dubrovnika. Bio je plodan autor, oslonjen u istraživanjima na arhivski građu. Njegovu bibliografiju sačinjava više od 200 jedinica.
17.septembar 2011.
U Njujorku započeli protesti ubrzo prozvani "Okupirajmo Volstrit". Organizatori i učesnici masovnih protesta koji su se ubrzo proširili i u druge velike finansijske centre, ustali su protiv vodećih američkih banaka i multinacionalnih kompanija, koje smatraju odgovornim za siromašenje i druge štetne efekte globalne finansijske krize.
25.septembar 2011.
U Barseloni održana poslednja korida pre zabrane ovog sporta širom Katalonije.
Umrla srpska (jugoslovenska) pevačica narodne muzike Vasilija Radojčić, solista Radio Beograda, istaknuta umetnica, predsednik Udruženja estradnih umetnika Beograda. (1936-2011 75-)
Umrla Vangari Muta Matai, kenijska aktivistikinja za zaštitu životne sredine, prva Afrikanka dobitnik Nobelove nagradu za mir.
26.septembar 2011.
Umro italijanski strip crtač i izdavač Serđo Boneli, tvorac "Zagora", "Mister Noa", "Dilana Doga" i drugih popularnih strip junaka. (1932-2011 -78-)
Oktobar 2011
05.oktobar 2011.
Umro kompjuterski mag, jedan od osnivača kompanije Epl (Apple) Stiv Džobs. (Rođen: San Francisko/Kalifornija/Sjedinjene Američke Države 24.februar 1955. - Umro: Palo Alto/Kalifornija/Sjedinjene Američke Države 05.oktobar 2011.) Rođen je u San Francisku od majke Amerikanke i oca Sirijca, tada studenata. Nedelju dana po rođenju dat je na usvajanje. Usvojio ga je bračni par Džobs, i dao mu ime Stiv Pol Džobs. Njegovi biološki roditelji su se kasnije venčali i dobili kćerku Monu Simpson, spisateljicu, koju je Džobs upoznao tek kad je odrastao. Brak njegovih bioloških roditelja se kasnije raspao. Džobs nije prihvatio naziv „usvojitelji“ za bračni par Džobs i smatra ih svojim jedinim roditeljima. Džobs je bio jedan od simbola informatičke revolucije. Još kao srednjoškolac počeo je da se bavi računarskim tehnologijama a studije je napustio potpuno razočaran. U prvi posao ušao je sa svega 1 000 dolara kapitala i već tokom prve godine rada njegova kompanija inkasirala je oko 140 miliona dolara. Bio je jedno vreme rukovodilac Piksara sve dok nije bio prodat Dizniju. Takođe je jedan od najvećih deoničara Diznija i član Diznijeve uprave. Smatran je jednom od vodećih ličnosti u industriji računara i zabave. Zajedno sa suosnivačem Epla Stivom Voznijakom doprineo je širenju popularnosti ličnih računara u kasnim sedamdesetim godinama 20. veka. Početkom osamdesetih, Džobs je prvi uočio komercijalni potencijal grafičkog korisničkog okruženja i miša. Nakon što je izgubio kontrolu u upravi Epla 1985. godine, Džobs je osnovao firmu Nekst (engl. NeXT), koja se bavila računarskim platformama specijalizovanim za visoko obrazovanje i poslovnu primenu. Kada je 1997. godine Epl kupio Nekst, Džobs se vratio u preduzeće koje je osnovao da bi obavljao funkciju generalnog direktora sve do povlačenja i smrti 2011. godine.
1955-2011
56
12.oktobar 2011.
Evropski komesar za proširenje Štefan File preporučio da se Srbiji dodeli status kandidata za članstvo u EU.
20.oktobar 2011.
.png){kind=logo}
Baskijska separatistička organizacija ETA proglasila je obustavu oružanih aktivnosti dugih četiri decenije. ETA je osnovana 1959. i procenjuje se da je u njenim terorističkim akcijama od 1968. ubijeno više od 850 osoba.
Ubijen Moamer Muhamed Abu Miniar al-Gadafi, libijski pukovnik, vođa Libijske Arapske Džamahirije, revolucionar, političar i politički teoretičar. (Rođen: Kasr Abu Kadi/Italijanska Libija/Libija 07.jun 1942. - Umro: Sirt/Libija 20.oktobar 2011.) Muamer el Gadafi je rođen u blizini Kasr Abu Hadija, seoskog područja izvan grada Sirta u pustinjama Tripolitanije u zapadnoj Libiji. Njegova porodica poreklo vodi iz manje, relativno neuticajne plemenske skupine Gadafa, koji su bili arabizovani Berberi. Majka mu se zvala Ajša (umrla 1978), a otac se zvao Mohamad Abdul Salam ibn Hamed ibn Mohamad, poznat kao Abu Meniar (umrlo 1985); porodicu je izdržavao uzgojem koza i kamila. Gadafi je postao arapski nacionalista tokom školovanja u Sabhi, a kasnije je upisao Kraljevsku vojnu akademiju u Bengaziju. Unutar vojske je osnovao revolucionarnu grupu koja je svrgnula senusidskog monarha Idriza, koji je imao podršku Zapada, u vojnom prevratu 1969. godine. Kada je preuzeo vlast, Gadafi je Libiju pretvorio u republiku kojom je upravljao Revolucionarni komandni savjet. Vladajući dekretom, iz Libije je deportovao italijansku i jevrejsku manjinu i zatvorio vojne baze zapadnih zemalja. Nacionalizovao je naftnu industriju i sve veće državne prihode koristio je za jačanje vojske, finansiranje stranih revolucionara i sprovođenje socijalnih programa, naglašavajući projekte izgradnje kuća, zdravstva i obrazovanja. Gadafi je Libiju 1977. godine pretvorio u novu socijalističku državu pod nazivom džamahirija (arap. جماهيرية; „država narodnih masa”).
1942-2011
69
Gadafi je dominirao libijskom politikom četiri decenije i bio je predmet sveopšteg kulta ličnosti. Odlikovan je raznim zvanjima i hvaljen je zbog svog antiimperijalizma, podrške arapskom — i kasnije afričkom — jedinstvu i zbog značajnog poboljšanja koja je njegova vlada donela u pogledu kvaliteta života libijskog naroda. Suprotno tome, islamski fundamentalisti oštro su se protivili njegovim socijalnim i ekonomskim reformama i posthumno su ga optužili za seksualna zlostavljanja. Mnogi su ga smatrali diktatorom čija je autorativna administracija kršila ljudska prava i finansirala globalni terorizam.
Bio je predsedavajući Afričke unije od 2009. do 2010. godine. Sredinom Arapskog proleća (jedna od obojenih revolucija u režiji Zapada, odnosno globalista) u istočnoj Libiji su 2011. godine izbili protesti protiv korupcije i nezaposlenosti. Događaji su prerasli u građanski rat, u kojem je NATO vojno intervenisao na strani antigadafističkog Nacionalnog prelaznog saveta (NPS). Vlada je svrgnuta, a Gadafi se povukao u Sirt, gde su ga zarobili i ubili militanti NPS-a.
23.oktobar 2011.
U razornom zemljotresu jačine 7,2 stepeni Rihterove skale, koji je pogodio jugoistočnu Tursku provinciju Van, do temelja srušeno oko 2.000 zgrada a poginule su 523 osobe dok je 1.650 povređeno.
Novembar 2011
08.novembar 2011.
Ruski predsednik Dmitrij Medvedev i nemačka kancelarka Angela Merkel pustili su u rad gasovod "Severni tok". Gasovod povezuje ruski grad Viborg i nemački Grajfsvald. Time je započela isporuka sibirskog gasa u Evropu putem prve od dve linije koje idu dnom Baltičkog mora, dužine 1.200 kilometara.
10.novembar 2011.
Umro srpski (jugoslovenski) pozorišni, filmski i TV glumac Petar Kralj. (Rođen: Zagreb/Kraljevina Jugoslavija/Hrvatska 04.april 1941. - Umro: Beograd/Srbija 10.novembar 2011.) Rođen je kao sin jedinac oca Đorđa, profesora istorije u gimnaziji, poreklom sa Banije i majke Stanislave, devojački Kocan, profesorke geografije poljsko-ukrajinskog porekla. Ime je dobio po svom dedi Petru, što je bila porodična tradicija. Početkom Drugog svetskog rata porodica se seli, prvo u Rumu, a potom u Sremsku Mitrovicu gde provodi detinjstvo. Gimnaziju je završio u Novom Sadu 1960. godine. Diplomirao je na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Sa njim na klasi bili su Branko Milićević (poznatiji kao Branko Kockica) i Svetlana Ceca Bojković sa kojom će se okumiti nekoliko decenija kasnije. Bio je član Ateljea 212 od 1968. do 1979. godine, kada je prešao u slobodne umetnike. Najviše je igrao u Ateljeu 212 i Narodnom pozorištu. Mala scena Ateljea 212 danas se, njemu u čast, zove „Scena Petar Kralj“. Bio je oženjen bivšom balerinom Sonjom Divac, a u prvom braku sa glumicom Ljiljanom Gazdić mu se 1973. godine rodila kćerka Milica, danas uspešna rediteljka. Preminuo je u Beogradu posle duge i teške bolesti, u 70. godini života. Sahranjen je 14. novembra u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju,
1941-2011
70
21.novembar 2011.
Podzemno skladište gasa u Banatskom Dvoru pušteno u rad. Novoizgrađeno skladište, važno energetsko čvorište u Jugoistočnoj Evropi, plod je strateškog partnerstva Srbije sa ruskom firmom Gazprom, najvećom te vrste u svetu.
25.novembar 2011.
Umro srpski (jugoslovenski) filozof i sociolog Mihailo Đurić, član SANU. (1925-2011 -86-) Studirao je pravo, filozofiju i klasičnu filologiju a doktorirao je 1954. tezom "Ideja prirodnog prava kod grčkih sofista". Godine 1972. odstranjen je sa Pravnog fakulteta Univerziteta u Beogradu, i osuđen, zbog kritike ustavnih rešenja koja su bila uvod u ustav iz 1974. Na fakultet je vraćen 1990. gde je naredne `91. penzionisan. Bavio se istorijom političkih teorija, sociologijom, teorijom države i prava, i posebno antičkom filozofijom, Ničeom i Hajdegerom. Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti i Evropske akademije nauka u Salcburgu. Dobitnik je nagrade grada Beograda (Oktobarske) i nagrade "Prof. Luiđi Tartufari" Nacionalne akademije nauka Italije.
28.novembar 2011.
Umro hrvatski (jugoslovenski) političar Ante Marković, poslednji predsednik vlade SFRJ. (Rođen: Konjic/Kraljevina SHS/Bosna i Hercegovina 25.novembar 1924. - Umro: Zagreb/Hrvatska 28.novembar 2011.) Rođen je u Konjicu, u porodici bosanskih Hrvata. Školovao se u Dubrovniku i Zagrebu i još pre Drugog svetskog rata pripadao je naprednoj omladini, te je primljen u Savez komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) 1940. godine, dok je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao 1943. godine. Bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe od 1941. godine. Tokom svoje karijere bio je aktivan u privredi, a pre nego što je postao premijer, bio je direktor jedne od vodećih hrvatskih kompanija za elektronsku opremu kao inženjer elektrotehnike. Premijer Socijalističke Federativne Narodne Republike Jugoslavije bio je od 1989. do 1991. godine u vreme kada je Jugoslavija bila pogođena velikim ekonomskim problemima, uključujući visoku inflaciju i krizu dinara. Nastojao je da sprovede reforme, na tragu tendencija koje su usledile u istočnoj Evropi posle pada Berlinskog zida, ali nije i pored izvesnog uspeha, imao podršku ni republičkih rukovodstava ni inostranstva, osim deklarativnu. Njegove reforme uključivale su denominaciju dinara i vezivanje valute za nemačku marku, što je privremeno stabilizovalo ekonomiju. Uveo je program ekonomskih reformi koji su omogućili rast plata i smanjenje inflacije sa 56% na 2,4%. Prosečna plata u Jugoslaviji dostigla je 1.000 nemačkih maraka, što je bio značajan uspeh u to vreme. Suočavao sa otporom nacionalističkih lidera poput Slobodana Miloševića i Franje Tuđmana, koji su se protivili njegovim reformama i pokušajima očuvanja Jugoslavije. Njegovi napori da spasi Jugoslaviju su propali, Marković se i dalje smatra antiratnim političarem koji je pokušao da izbegne sukobe i očuva mir. Njegova smena usledila je decembra 1991. godine, kada je podneo ostavku, ističući da više nema državnih organa kojima bi mogao da preda vlast. Ostatak života proveo je u Austriji, kao uspešan poslovan čovek. Kremiran je na zagrebačkom groblju Mirogoj, a sahranjen je u Dubrovniku.
1924-2011
87
Decembar 2011
08.decembar 2011.
Posmrtni ostaci Slobodana Jovanovića, jednog od najvećih srpskih intelektualaca i premijera Kraljevine Jugoslavije u egzilu, preneti iz Londona u Beograd.
14.decembar 2011.
Umro znameniti ruski odnosno sovjetski konstruktor Boris Čertok, jedan od pionira u istraživanju svemira. (1912-2011 -99-) Akademik Čertok posvetio je život razvoju raketnih sistema i letilica uopšte i ostao je upamćen kao čovek koji je „poslao“ Jurija Gagarina u svemir. Bio je heroj socijalističkog rada, član Ruske akademije nauka i Međunarodne akademije za astronautiku. Gotovo da nije bilo značajnijeg kosmičkog poduhvata u bivšem Sovjetskom Savezu, i Rusiji u kojem nije učestvovao.
15.decembar 2011.
Viši sud u Beogradu rehabilitovao kneza Pavla Karađorđevića, nekadašnjeg prvog namesnika Kraljevine Jugoslavije, poništivši odluke Državne komisije iz 1945. kao i sve pravne posledice te odluke.
Vojska SAD, posle gotovo devet godina, zvanično okončala ratni angažman u Iraku, svečanošću na kojoj je, između ostalog, spuštena vojna zastava SAD. Manifestaciji je prisustvovao i američki ministar odbrane Leon Paneta. Tokom svečanosti obelodanjeno je da je predviđeno da poslednjih 4.000 američkih vojnika bude povučeno iz Iraka do kraja 2011.
17.decembar 2011.
Umro Kim Džong Il, vođa Severne Koreje od 1994. do 2011.godine. (Rođen: Habarovsk/Sovjetski Savez/Rusija 16.februar 1941. - Umro: Pjongjang/Severna Koreja 17.decembar 2011.) Jedina zvanična biografija Kim Džong Ila tvrdi da je rođen na planini Pektu u severnom delu Koreje 16. februara 1942. Međutim, u sovjetskoj evidenciji stoji da je rođen u sibirskom selu Vjatskoe, nedaleko od Habarovska i to 16. februara 1941. To je mesto gde je njegov otac bio komandant bataljona 88. sovjetske Brigade, koju su činile izbeglice iz Kine i Koreje.
Godine 1980. otac Kim Il Sung službeno ga je proglasio svojim naslednikom (Dragi vođa). U julu 1994. nasledio je oca, ali se u početku održavao samo zahvaljujući očevoj harizmi, pa je službeno priznat generalnim sekretarom Radničke partije Koreje tek 1997. Nastavio je očevu politiku koja je Severnu Koreju pretvorila u državu brutalne diktature, ekonomskog sloma i masovne gladi. Human Rights Watch ga smatra odgovornim za smrt stotine hiljada, a možda i milion Korejaca tokom svoje vladavine zbog rasprostranjene gladi koja se mogla sprečiti, javnih smaknuća i stravičnih uslova u koncentracionim logorima. Preminuo je od srčanog udara. Lokalni mediji su izjavili da je umro od infrakta proisteklog od napornog rada. Nakon smrti je proglašen večnim predsednikom Radničke partije. Na vlasti ga je nasledio najmlađi sin Kim Džong Un.
1941-2011
70
18.decembar 2011.
Umro bivši predsednik Češke (prethodno Čehoslovačke), češki političar, pisac i disident, i nekadašnji disident Vaclav Havel. (Rođen: Prag/Čehoslovačka/Češka Republika 05.oktobar 1936. - Umro: Vičice/Češka Republika 18.decembar 2011.) Rodio se u porodici preduzetnika i intelektualaca koja je bila povezana sa događajima u Češkoj 1920. i 1940. godine. Otac mu je bio uspešan restaurater, ali je porodica izgubila sve nakon dolaska komunista na vlast 1948. godine. Komunistički režim je Vaclavu uskratio formalno obrazovanje zbog njegovog "buržoaskog porekla", pa je samostalno završio srednju školu i radio kao laboratorijski tehničar. Njegov doprinos demokratizaciji zemlje i borbi protiv totalitarizma čini ga jednim od najvažnijih intelektualaca 20. veka. Postao je poznat kao dramski pisac i kritičar, a njegovi radovi su često sadržavali satirične kritike na račun komunističkog režima. Njegova najpoznatija dela istražuju apsurdne aspekte birokratije i totalitarizma. Bio je angažovani literata, jedna od ključnih ličnosti tokom takozvane Plišane revolucije 1989. i aktivan učesnik u pokretu Praško proleće 1968. Zbog svojih aktivnosti, bio je zatvaran i pod stalnom prismotrom tajne policije. Tokom Plišane revolucije 1989. godine, postao je vođa opozicije i izabran za predsednika Čehoslovačke. Bio je predsednik Čehoslovačke od 1989. do 1992. godine, a zatim prvi predsednik nove Češke Republike od 1993. do 2003. godine. Nakon povlačenja iz politike, vratio se pisanju i režiji.
1936-2011
75
Iako se borio protiv diktature i nepravde koje one donose narodu jedne države, nepravde koje je i sam iskusio, iste te nepravde nije znao prepoznati na globalnom nivou aktivno podržavši supremaciju i kršenje međunarodnog prava od strane bahatog i moćnog Zapada kojem se priklonio. Aktivno je podržavao bombardovanje Srba u B i H tokom rata devedesetih kao i Srbije 1999.godine od strane privatne vojske globalističke oligarhije NATO. Havel je tvorac fraze "Humanitarno bombardovanje." To mnogo govori o njegovom lažnom humanitarizmu i licemerju. Lako je prepoznati nepravdu koja se obija o tvoja leđa ali očito je licemerno ne biti u stanju prepoznati istu kada se događa drugome a još poraznije i sramotnije je svrstati se u svom slepilu na stranu siledžija.
23.decembar 2011.
Stupio na snagu Sporazum o raspoređivanju američkog odbrambenog raketnog štita u Rumuniji. Sporazumom je predviđeno da američki presretači budu stacionirani u vazduhoplovnoj vojnoj bazi Deveselu u Rumuniji. Reč je o programu koji predviđa postavljanje raketnog štita u Rumuniji i Poljskoj. Prema saopštenjima zvaničnika SAD ovaj štit usmeren je protiv Irana a ne protiv Rusije.
Umro srpski (jugoslovenski) novinar Marko Marković, urednik Sportskog programa RTS-a, doajen sportskog novinarstva. (Rođen: Leskovac/Kraljevina Jugoslavija/Srbija 26.jul 1935. - Umro: Beograd/Srbija 23.decembar 2011.) Novinarstvom je počeo da se bavi 1957. godine u okviru tadašnje Radio Prištine i Radio Beograda. Marko Marković bio je izuzetno poznata i medijski cenjena i uticajna ličnost u bivšoj Jugoslaviji i Srbiji. Prepoznatljiv po svojoj objektivnosti i stručnom i neutralnom praćenju događaja i situacija. Istinski velikan profesije i stvaralac programa. Najveći deo karijere proveo je u Radio-televiziji Beograd (1961—1995). Tokom radnog veka prenosio je veliki broj fudbalskih i košarkaških utakmica (na radiju posebno i na televiziji, preko 2.000) od kojih su mnogi postali legendarna dostignuća poziva i izveštavao sa 40 šampionata Evrope i sveta i Olimpijskih igara (čak 8 puta po čemu je rekorder na prostorima bivše SFRJ). Pamte se njegovi prenosi brojnih uspeha jugoslovenskih i srpskih sportista širom sveta. Učestvovao je u pokretanju emisija Sportski pregled, Sportska subota, Vreme sporta i razonode na Radio Beogradu, Krug 202 i mnoge druge, a bio je autor više radio i TV emisija o sportu, velikog broja intervjua i šest monografija. Od 1971. do 1994. godine bio je autor i voditelj kultne sportske TV emisije „Indirekt”, koja se nije bavila isključivo aktuelnim događajima već zanimljivim sportskim temama obrađenim na poseban način. Bio je prepoznatljiv i po, za to vreme, nekonvencionalnom oblačenju, kada je na snimanjima umesto sakoa i kravate nosio džempere. Njegova posvećenost novinarstvu i sportu učinila ga je jednim od najcenjenijih lica u ovoj oblasti.
1935-2011
76
1995. godine zbog neslaganja sa tadašnjom novom uređivačkom politikom kao i zbog javnog kritikovanja tadašnjih državnih funkcionera i sportskih struktura posebno u fudbalu, Marko Marković bio je prinuđen da napusti posle skoro četiri decenije Radio televiziju Srbije pod čudnim i politički inspirisanim okolonostima. Bio je jedan od prvih novinara koji se javno oglasio u vezi sa kriminalom u sportu i aktivno se borio protiv rušenja sistema vrednosti. Skupština Grada Beograda donela je odluku u oktobru 2021. godine da dodeli jednu ulicu Marku Markoviću na teritoriji Grada Beograda. Ulica se nalazi na Košutnjaku, opština Čukarica (bivša Žumberačka). Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
26.decembar 2011.
Broj poginulih, u jednoj od najgorih prirodnih katastrofa koja je pogodila Filipine je 1.249, dok se oko 1.100 ljudi vode kao nestali, saopštili filipinski zvaničnici. Uništeno je više od 10.000 kuća i raseljeno više od 300.000 ljudi. Tu ostrvsku zemlju svake godine pogodi oko 20 oluja i tajfuna ali je ovaj bio posebno razoran.
30.decembar 2011.
U Srbiji puštena u opticaj novčanica od 2000 dinara, sa likom naučnika Milutina Milankovića.
2012
Januar 2012
13.januar 2012.
Poginule 32 osobe a preko 60 povređeno kada se luksuzna krstarica „Kosta konkordija“ nasukala na hrid kod ostrva Diljo, u Tirenskom moru, i delimično potonula. U trenutku nesreće na luksuznom kruzeru nalazilo se više od 3.200 putnika i preko 1.000 pripadnika osoblja broda.
Umro srpski i jugoslovenski fudbalski trener Miljan Miljanić, legendarni trener Crvene Zvezde, dugogodišnji selektor jugoslovenske fudbalske reprezentacije i počasni predsednik Fudbalskog saveza Srbije. (Rođen: Bitolj/Kraljevina Jugoslavija/Severna Makedonija 04.maj 1930. - Umro: Beograd/Srbija 13.januar 2012.) Rođen je u familiji koja je poreklom iz Banjana kod Nikšića u Crnoj Gori, a prve godine života je proveo u Makedoniji. Igrao je kao defanzivac, a svoju karijeru započeo je u klubu Crvena zvezda, gde je postigao značajne uspehe. Tokom svoje karijere Miljanić je trenirao Crvenu zvezdu, Real Madrid, Valensiju i reprezentaciju Jugoslavije u dva navrata, na dva svetska prvenstva, u Nemačkoj 1974. godine, i 1982. u Španiji. Trener Crvene zvezde bio je od 1966. do 1974. godine, kada je osvojio četiri titule prvaka i tri kupa. Sa Realom je osvojio duplu krunu, špansko prvenstvo i kup, u sezoni 1974/75. a sa Valensijom je u sezoni 1982/83. ostao na razočaravajućem 17. mestu španskog prvenstva. Ostao je poznat po svojim defanzivnim taktikama i oslanjanju na iskusne igrače, što je doprinelo njegovim uspešnim rezultatima na terenu. Miljanić je bio fenomenalni fudbalski teoretičar i na mestu predsednika FSJ ostao je punih dvadeset godina, pre nego što se penzionisao 2001. godine. Odlikovan je ordenom za hrabrost, ordenom Nemanje drugog reda i ordenom FIFA-e za zasluge u razvoju fudbala. Pod okriljem UEFA-e i FIFA-e držao je seminare na gotovo svim kontinentima.
1930-2012
81
Februar 2012
01.februar 2012.
Poginule 73 osobe a oko 1.000 povređeno u neredima nakon završetka fudbalske utakmice u egipatskom gradu Port Said.
11.februar 2012.
Umrla američka pevačica, glumica, manekenka i producent Vitni Elizabet Hjuston. (Rođena: Njuark/Nju Džerzi/Sjedinjene Američke Države 09.avgust 1963. - Umrla: Beverli Hils/Kalifornija/Sjedinjene Američke Države 11.februar 2012.) Prema podacima iz Ginisove knjige rekorda, Hjustonova je bila ženski izvođač sa najviše nagrada. Na spisku njenih nagrada nalazi se 415 priznanja, uključujući 2 nagrade Emi, 6 Gremija, 30 nagrada Bilbord mjuzik (engl. Billboard Music Awards) i 22 nagrade Amerikan mjuzik (engl. American Music Awards). Hjustonova je takođe bila jedna od najtiražnijih pevačica, prodavši preko 200 miliona albuma i singlova širom sveta. Hjustonova majka Sisi bila je gospel i soul pevačica koja je osvojila Gremi, koja je bila član grupe The Drinkard Singers i osnivač The Sveet Inspirations, popularne sesijske vokalne grupe koja je snimala prateće vokale za Aretu Frenklin, Džimija Hendriksa i Elvisa Prislija. Njen otac Džon je bio bivši vojnik koji je kasnije postao administrator koji je radio za gradonačelnika Njuarka Keneta A. Gibsona. Dana 11. februara 2012, publicistkinja Kristen Foster objavila je vest da je Vitni Hjuston umrla u 48. godini života. Ona je pronađena u kadi hotelskog apartmana 434 „Beverli Hilton” hotela, bez svesti i utopljena u vodu; naknadno je proglašena mrtvom. Kao neposredan uzrok smrti navedeno je slučajno davljenje. 22. marta 2012. kancelarija okružnog mrtvozornika Los Anđelesa je za uzrok smrti navela davljenje i posledice srčane bolesti i upotrebe kokaina.
1963-2012
48
25.februar 2012.
Umro švedski glumac Erland Jozefson, dugogodišnji saradnik Ingmara Bergmana u više od 40 filmova i predstava. (1923-2012 -88-) Svetsku slavu postigao je ulogom u Bergmanovom ostvarenju "Prizori iz bračnog života" 1973. Bio je direktor Kraljevskog pozorišta u Stokholmu. Sarađivao je i sa Tarkovskim "Nostalgija" (1983), "Žrtva" (1986), pa i sa srpskim rediteljem Goranom Markovićem u filmu "Variola vera".
Mart 2012
01.mart 2012.
Šefovi država ili vlada država članica EU (Savet Unije) dodelili Srbiji status kandidata za članstvo u Uniji.
02.mart 2012.
Zastave Evropske Unije zavijorile se, pored zastava Srbije, ispred reprezentativnih zdanja Narodne Skupštine i vlade Srbije, dan pošto je Srbija i formalno postala kandidat za članstvo u EU.
04.mart 2012.
Poginule 282 osobe, povređeno više od 2.300, a čak 14.000 ljudi ostalo bez krova nad glavom u nizu eksplozija u skladištu municije u Brazavilu, glavnom gradu Republike Kongo (bivši Francuski Kongo).
19.mart 2012.
Umrla Verica Barać, dugogodišnja predsednica Saveta za borbu protiv korupcije. (1955-2012 -56-) Po okončanom pravnom fakultetu radila je u privredi, potom u opštinskoj upravi u Čačku. Od maja 2003. bila je član Saveta za borbu protiv korupcije. Priređivač je zbornika: "Pravac promena" i "Korupcija, vlast i država". Dobitnica je nagrade: "Osvajanje slobode". Za vreme NATO agresije na SR Jugoslaviju 1999. godine, predvodila je antiratne i opozicione proteste protiv Slobodana Miloševića, a bića je lider Građanskog parlamenta Čačka i Građanskog parlamenta Srbije. Nakon 5. oktobra 2000. godine, smenjena je sa mesta pravobranioca, te postala poverenim kancelarije G17+ u Čačku. Vlada Republike Srbije ju je 23. maja 2003. godine izabrala za predsednicu Saveta za borbu protiv korupcije. Istakla se zavidnom hrabrošću u obavljanju poziva, budući da je bila spremna da u istragama sumnjivih privatizacija javnih preduzeća i drugim korupcijskim radnjama, imenima označi vinovnike, među kojima su bili najviši nosioci vlasti i visoki funkcioneri tada vladajuće Demokratske stranke.
April 2012
01.april 2012.
U požaru u diskoteci "Kontrast" u Novom Sadu, u ranim jutarnjim satima, poginulo šest osoba, tri devojke i tri mladića. Vatru su izazvale loše elektroinstalacije u objektu u kojem je bila diskoteka "Kontrast". Za smrt šestoro mladih osuđena su četiri muškarca, i to vlasnik diskoteke, dva zakupca i električar.
08.april 2012.
Umro američki naučnik, izumitelj kompjutera "Komodor 64" Džek Tramel. (1928-2012 -83-) Američki preduzetnik i preživeli holokausta, najpoznatiji je po osnivanju kompanije Commodore International. Dok je on vodio kompaniju proizvedeni su prvi kućni računari Komodor. Tramel je rođen kao Idek Tržmijel u poljskoj jevrejskoj porodici koja je prošla kroz pakao holokausta nacističkog logora Aušvic. Pregledao ga je Jozef Mengele i odabrao ga za radničku grupu, nakon čega su on i njegov otac poslati u radni logor Ahlem kod Hanovera, dok je njegova majka ostala u Aušvicu. Tramel je emigrirao u Sjedinjene Države 10. novembra 1947. Ubrzo je stupio u američku vojsku, gde je naučio da popravlja kancelarijsku opremu, uključujući pisaće mašine.
11.april 2012.
Umrla srpska glumica Branka Mitić. (1926-2012 -85-) Bila je članica pozorišta u Somboru, potom u Pančevu, odakle 1954. dolazi u Pozorište na Terazijama (tada "Beogradska komedija"). Upamćena je po ulogama: "Zla žena", "Put oko sveta", "Mister Dolar", "Priča iz zapadnog kvarta", "Zajednički stan", "Ivkova slava", "Dundo Maroje" i "Pop Ćira i Pop Spira".
Umro Ahmed Ben Bela, prvi predsednik Alžira posle sticanja nezavisnosti te zemlje i lider borbe za oslobođenje. (1916-2012 -95-) Ben Bela koji je zahvaljujući uspešnoj borbi postao jedan od simbola dekolonizacije bio je predsednik Alžira od 1963. do 1965, kada ga je sa vlasti srušio general Huari Bumedien. Do 1980. nalazio se u kućnom pritvoru. Niz godina je proveo je u egzilu u Švajcarskoj, da bi se u Alžir vratio u poznim godinama.
16.april 2012.
U Kragujevcu svečano otvorena Fabrika "Fijat automobili Srbija", projekat Vlade Srbije i italijanskog "Fijata".
Maj 2012
06.maj 2012.
U Srbiji na parlamentarnim i predsedničkim izborima pobedu odnela koalicija okupljena oko Srpske napredne stranke "Pokrenimo Srbiju", a u drugom krugu predsedničkih izbora održanim dve sedmice potom pobedio je kandidat te koalicije, lider SNS-a Tomislav Nikolić.
15.maj 2012.
Umro meksički književnik Karlos Fuentes, jedan od najpoznatijih pisaca španskog govornog područja. (1928-2012 -83-) Prvu zbirku kratkih priča "Prerušeni dani" objavio je 1954. Već prvim romanom "Najprozračnija oblast" (1958) 30-godišnji autor je stekao međunarodni ugled. Fuentes je bio najčuveniji meksički pisac i odigrao je dominantnu ulogu u latinoameričkom literarnom bumu. Druga dela: "Mirne savesti", "Aura", "Smrt Artemija Krusa".
17.maj 2012.
Umrla Dona Samer (Dona Edrijan Gejns), američka pevačica, "kraljica" disko muzike. (1948-2012 -63-) Dona je stekla slavu tokom disko muzičke ere. Poznata je po pesmama kao što su Hot Stuff (1979), I Feel Love (1977), Last Dance (1978), Bad Girls (1979), Love to Love You Baby (1975), She Works Hard for the Money (1983). Po glasovnim mogućnostima je bila mecosopran i dobitnica je pet nagrada Gremi. Dona Samer je bila prvi umetnik čija su tri uzastopna dupla albuma osvojila prvo mesto američke top-liste Bilbord i koja je imala četiri singla na prvom mestu top-lista u Sjedinjenim Državama u rasponu od 13 meseci. Samerova se borila sa zavisnošću od droge i depresijom da bi kasnije postala „ponovo rođena hrišćanka“. Preminula je u svom domu na Floridi posle borbe sa rakom pluća. U toku svoje 40-godišnje muzičke karijere objavila je ukupno 17 studijskih albuma, a 14 njenih pesama se nalazilo na američkoj Bilbord top 10 listi singlova.
20.maj 2012.
Umro američki inovator, inženjer Judžin Poli, izumitelj daljinskog upravljača za televizore. (1915-2012 -95-) Poli je "daljinski", nazvan prvobitno "flešmatik" razradio 1955. zajedno sa kolegom Robertom Adlerom. Njihov izum je 1997. godine Američka TV akademija nagradila "Emijem". Poli je sa 20 godina postao inženjer, a imao je 18 patentiranih izuma.
23.maj 2012.
Pakistanac Šakil Afridi koji je pomagao američkoj Centralnoobaveštajnoj službi (CIA) da uđe u trag Osami bin Ladenu, osuđen od strane suda u Pešavaru na 33 godine robije, zbog izdaje. Afridi, po zanimanju lekar, koristio je lažnu kampanju vakcinacije kako bi pomogao CIA i prikupljao DNK dokaze.
Jun 2012
06.jun 2012.
Dogodila se poslednja dva u seriji jakih zemljotresa u Italiji, počev od 20. maja 2012. u oblasti Emilija-Romanja, pri čemu je ukupno stradalo 26 osoba i pričinjena je ogromna šteta. Poslednji, najslabiji zemljotres dogodio se 12 juna.
08.jun 2012.
Vuk Jeremić, dugogodišnji ministar spoljnih poslova Srbije, izabran je za predsednika Generalne skupštine UN. Od 193 zemlje članice UN, za Jeremića je na Ist riveru glasalo 99, dok je njegovog protivkandidata, litvanskog ambasadora u UN Dalijusa Čekulisa, podržalo 85 zemalja. Mandat predsedavanjem Generalnom skupštinom UN traje godinu dana, počev od septembra.
16.jun 2012.
Lider opozicije u Mjanmaru Aung San Su Chi, u Oslu, i formalno, primila Nobelovu nagradu za mir, koja joj je dodeljena 21 godinu ranije dok se nalazila u kućnom pritvoru u kojem je provela više od 17 godina.
24.jun 2012.
Uginuo Usamljeni Džordž, džinovska kornjača, poslednji primerak podvrste kornjača sa ostrva Pinta u arhipelagu Galapagos. Pretpostavlja se da je imao oko 100 godina, što nije mnogo za džinovske kornjače.
30.jun 2012.
Umro Jicak Šamir, izraelski političar, predsednik vlade Izraela sedam godina od 1983-1984. i od 1986-1992. (1915-2012 -96-) Prethodno je bio član Kneseta (skupština) i ministar spoljih poslova. važio je za beskompromisno čvrstog političara desne orjentacije. U mladosti, učestvovao je u oružanom otporu protiv Britanaca, a potom je radio u Mosadu.
Jul 2012
02.jul 2012.
U požaru izgorelo Pozorište "Bora Stanković" u Vranju.
03.jul 2012.
Umro srpski novinar, publicista, istoričar Dušan Popov. (1930-2012 -82-) Rođen u Mokrinu, doktorirao je na novosadskom Filozofskom fakultetu. Najveći deo karijere proveo je u novosadskom "Dnevniku" gde je bio i zamenik glavnog urednika. Upamćen je kao prvi glavni urednik Televizije Novi Sad i prvi generalni sekretar Sterijinog pozorja. U tri navrata je bio sekretar Matice srpske i nosilac je projekta "Enciklopedija Novog Sada".
20.jul 2012.
U jednom bioskopu u Aurori, predgrađu Denvera, SAD, prilikom premijernog prikazivanja filma o Betmenu, neuračunljivi napadač ubio 12 osoba a ranio 70.
23.jul 2012.
Umrla Seli Rajd, prva Amerikanka koja je letela u svemir. (1951-2012 -61-) Po obrazovanju fizičar, prijavila se na oglas NASA-e za astronauta 1977. i postala je 18. jula 1983. prva Amerikanka koja je odletela u svemir, u letelici "Čelindžer". Učestvovala je u ukupno dve misije u svemiru, u kojima je provela skoro 350 sati.
31.jul 2012.
Umro američki pisac, dramaturg, društveni aktivista Gor (Judžin Luis) Vidal poznat po svojim kontroverznim stavovima o kulturi i politici, provokativnim i duhovitim izjavama, kao i po oštroj kritici američke politike. (Rođen: Vest Pojnt/Njujork/Sjedinjene Američke Države 03.oktobar 1925. - Umro: Los Anđeles/Kalifornija/Sjedinjene Američke Države 31.jul 2012.) Podsmevao se zvaničnim veličinama, političarima, religiji, čistunstvu, a nije bio u dobrim odnosima ni sa literarnim establišmentom. Samosvojan i ekscesan, eksperimentisao je sa narkoticima, bio sklon alkoholu. Smatra se jednom od nakontraverznijih figura američkog javnog života dvadestog veka. U njegovom književnom opusu nalaze se trideset i dva romana, osam drama, više filmskih scenarija, preko dve stotina eseja i memoari. Pažnju književne javnosti privukao je objavivši roman „Grad i stub“ (1948), koji je naišao na osudu od strane konzervativnih književnih krugova zbog prikaza homoseksualnosti. Vidal je poznat i kao pisac istorijskih romana. Napisao je heptalogiju „Priče o imperiji“, ciklus od sedam istorijskih romana u kojima je prikazao, istražio i objasnio imperijalističku istoriju SAD, od Američke revolucije do šezdesetih godina dvadestog veka. Poređane po hronološkom nizu opisanih događaja ovaj ciklus je sačinjen od romana: „Ber“, „Linkoln“, „1876“, „Imperija“, „Holivud“, „Vašington di-si“ i „Zlatno doba“. Kao esejista i politički angažovani intelektualac Vidal se fokusirao na istoriju SAD i njegovog društva, istražujući na koji način je spoljna politika transformisala Ameriku u dekadentu imperiju. Otvoreno se suprostavljao Ratu u Vijetnamu, Bombardovanju Jugoslavije, Ratu u Avganistanu i Ratu u Iraku. Osim političkim i istorijskim temama u esejima se bavio problemima seksualnosti i religije.
1925-2012
86
Veći deo vremena s kraja 20. veka, Vidal provodi između Italije i Kalifornije. Godine 1950. Vidal je upoznao Hauarda Ostena, sa kojim je proveo sledeće 53 godine života. U brojnim citatima Vidal objašnjava svoju nevoljnost da sebe jednostavno deklariše kao gej osobu. U intervjuu za časopis Eskvajer iz 1969. godine, Gor komentariše: “Homoseksualnost je prirodna isto poput heteroseksualnosti. Primetite da sam upotrebio reč „prirodna“, a ne „normalna“. Pored književnosti, bio je aktivan u politici, kandidovao se za Kongres 1960. i učestvovao u primarnim izborima za Senat 1982. godine. O njegovom životu snimljen je dokumentarac Gore Vidal: The United States of Amnesia (2013). Ostavio značajan trag u američkoj književnosti i kulturi, a njegovi radovi i dalje izazivaju rasprave i analize.
Avgust 2012
05.avgust 2012.
Umrla Čavela Vargas, kultna meksička pevačica portorikanskog porekla, rođena Kostarikanka. (1919-2012 -93-) Čavela je tek u svojim tridesetim postala profesionalna pevačica. Prkosila je polnim stereotipima, pevajući pohotne "rančera" pesme, noseći mušku odeću, sa nezaobilaznom cigaretom u jednoj i čašom pića u drugoj ruci. Snimila je 80 albuma, postavši vodeća figura u umetničkim krugovima Meksiko Sitija sredinom XX veka, poznata kao bliska prijateljica slikara Fride Kalo i Dijega Rivere.
10.avgust 2012.
Umro Karlo Rambaldi, italijanski majstor za specijalne efekte, tvorac I-Tija, King Konga i Osmog putnika, trostruki dobitnik "Oskar-a". (1925-2012 -86-)
14.avgust 2012.
Umro srpski (jugoslovenski) šahovski velemajstor Svetozar Gligorić poznat po tome što je osvojio šampionat Jugoslavije 11 puta. (1923-2012 -89-) Smatra se jednim od najboljih šahista izvan Sovjetskog Saveza, a bio je i muzičar i novinar. Njegova karijera obuhvatala je brojne međunarodne turnire, gde je ostvario značajne pobede protiv mnogih vrhunskih šahista. Osvojio je titulu velemajstora 1950. godine, što ga je učinilo jednim od prvih jugoslovenskih šahista sa ovom titulom.
19.avgust 2012.
Samoubistvom okončao život američki režiser Toni Skot koji je režirao kultni film iz osamdesetih godina XX veka, Top gan. (1944-2011 -68-) Skot koji je režirao velike akcione hitove kao što su "Top gan" i "Grimizna plima", izvršio samoubistvo skočivši sa mosta u Los Anđelesu. Mlađi brat Ridlija Skota, Toni je tokom karijere snimio dvadesetak filmova. Debitovao je filmom "Glad" 1983. a svetsku slavu stekao je filmom "Top Gan" 1986. godine.
25.avgust 2012.
Umro američki astronaut Nil Armstrong, zvanično prvi čovek koji je stupio na tlo Meseca, izašavši 20. jula 1969. iz lunarnog modula "Orao" lansiranog sa svemirskog broda "Apolo 11" koji je kružio oko Zemljinog satelita. (1930-2012 -82-) Najpre je postao mornarički pilot (1949) i u Korejskom ratu (1950-1953) izvršio je 78 borbenih letova. Potom je završio vazduhoplovno-tehničku akademiju (1955), posle je raspodeđen u Centar za istraživanje "Libajs" pri NASA. Septembra 1962. postao je astronaut. Prilikom posete Jugoslaviji sa članovima ekspidicije (Majkl Kolinsom i Edvin Oldrinom), oktobra 1969, odlikovan je Ordenom jugoslovenske zvezde sa lentom.
Septembar 2012
10.septembar 2012.
Samoproglašena Međunarodna upravljačka grupa (ISG) donela odluku o ukidanju nadgledane nezavisnosti Kosova. Međunarodna upravljačka grupa održala je šesnaesti i ujedno poslednji sastanak u Prištini na kojem je donela odluku o ukidanju nadgledane nezavisnosti Kosova. Srpski zvaničnici tim povodom naglasili su da za Srbe i nadgledana i nenadgledana nezavisnost Kosova i Metohije znači samo nastavak nasilja i bezakonja. ISG su činili predstavnici 23 evropske zemlje koje su priznale nezavisnost južne srpske pokrajine, Turska i SAD. Osnovana je 28.februara 2008.godine. Grupa je sastavljena od država koje su nastavile sa kršenjem međunarodnog prava nakon nasilne otimačine Kosmeta Srbiji 1999.godine podržavši samoproglašenu nezavisnost Kosova od strane kosovskih Albanaca.
Oktobar 2012
01.oktobar 2012.
Umro britanski istoričar i istaknuti mislilac Erik Hobsbaum, jedna od istaknutijih ličnosti britanskog društva na prelazu iz 20. u 21. vek. (1917-2011 -95-) Rođen u Aleksandriji kao sin Britanca i Bečlijke, školovao se u Beču. Živeo je u Nemačkoj a zatim je emigrirao u Britaniju. Predavao je u londonskom Birkbek koledžu, a kao gostujući profesor širom sveta. Najpoznatiji je po višestruko nagrađivanoj knjizi "Vreme ekstrema" prevedenoj na čak 40 jezika, čija je tema istorija XX veka. Svetsku slavu stekao je trotomnom istorijom XIX veka: "The Age of Revolution: Europe 1789-1848", "The Age of Capital: 1848-1875" i "The Age of Empire: 1875-1914". Kao zaljubljenik u džez, pored svega drugog, redovno je pisao džez kritike za časopis "Nju Stejtsmen", pod pseudonimom. Kao istoričar i političar je bio jedan od glavnih autoriteta levice u Ujedinjenom Kraljevstvu. Njegov istoričarski opus baziran je na marksističkoj istoriografiji. Bio je dugogodišnji član Komunističke partije Velike Britanije i Udruženja istoričara komunističke partije
07.oktobar 2012.
Umro Mersad Berber jedan od najvećih slikara i grafičara negdašnje Jugoslavije iz Bosne i Hercegovine, veoma cenjen širom sveta. (1940-2012 -72-) Rođen je u Bosanskom Petrovcu. Akademiju je završio u Ljubljani. Predavao je na Katedri za crtež i grafiku Akademije likovnih umetnosti u Sarajevu. Njegovo delo "Byzantium III" krasi kolekciju Tejt galerije u Londonu. Dobitnik je više od 50 nagrada i priznanja za svoj rad. Bio je, između ostalog, član Ruske akademije umetnosti.
14.oktobar 2012.
Austrijanac Feliks Baumgartner izveo istorijski skok "sa granice svemira", sa visine od 38,6 kilometara i prizemljio se u pustinji u Novom Meksiku. Njegov pad trajao je ukupno 10 minuta. Posle 4 minuta i 19 sekundi slobodnog pada, kada je i probio zvučni zid, otvoren je padobran kojim se nekoliko minuta kasnije mirno prizemljio. Baumgartner je prilikom uspona već oborio jedan rekord (iz 1961) - najveću visinu na koju se popeo jedan balon. On je prva osoba koja je probila zvučni zid u slobodnom padu.
15.oktobar 2012.
Umro Norodom Sihanuk, kralj Kambodže u dva navrata od 1941. do 1955. i od 1993. do 2004. (Rođen: Pnom Pen/Francuska Indokina/Kambodža 31.oktobar 1922. - Umro: Peking/Kina 15.oktobar 2012.) Sihanuk je u osamnaestoj godini nasledio na prestolu svog dedu po majci, kralja Kambodže Monivonga 1941. godine. U to vreme Kambodža je bila pod kolonijalnom vlašću Francuske i Sihanuk je imao veoma mala ovlašćenja. Ipak se ohrabrio da pred kraj Drugog svetskog rata, pod japanskom okupacijom, proglasi nezavisnost svoje zemlje. Nakon povratka francuske vlasti nad Indokinom, zalagao se za dobijanje nezavisnosti Kambodže, Laosa i Vijetnama. Proglasio je nezavisnost Kambodže od Francuske 9.novembra 1953. Abdicirao je 2.marta 1955. u korist svog oca Norodoma Suramarita u nameri da se aktivnije uključi u politiku. Osnovao je Socijalističku narodnu zajednicu, stranku Sargkum koja je dobila izbore 1955. i 1958. Sihanuk tada postaje premijer i ministar spoljnih poslova a od 1960, nakon očeve smrti obavljao je i funkciju šefa države bez kraljevske titule, odnosno sa titulom princa. Po izbijanju Vijetnamskog rata, promovisao je neutralnost Kambodže u regionu, nastojao održati smer nesvrstavanja u međunarodnim odnosima i vodio politiku neutralnosti između levih i desnih radikalnih snaga u državi. Tokom posete Moskvi, Sihanuka je, pod uticajem administracije SAD, svrgao s vlasti general Lon Nol 18.marta 1970, proglasivši Kmersku republiku. Sklonio se u Peking gde je osnovao izbegličku kraljevsku vladu nacionalnog jedinstva pružajući podršku maoističkim Crvenim Kmerima. Tokom svog egzila Sihanuk je uglavnom živeo u Severnoj Koreji. Padom Lon Nolovog režima 1975. i dolaskom Crvenih Kmera na vlast, vratio se u zemlju Kampučiju, kako su Kambodžu preimenovali Crveni Kmeri, i ponovo postao predsednik. Već sledeće 1976. godine napušta zemlju pošto je prisilno penzionisan. Nakon vijetnamske invazije krajem 1978. i svrgavanja Crvenih Kmera, pozdravio je njihov pad ali je i kritikovao invaziju Vijetnama na Kambodžu.
1922-2012
89
Posle izbora održanih pod kontrolom UN-a, 1993. novim ustavom Kambodža je proglašena parlamentarnom monarhijom a Sihanuk je ponovo postao kralj. Pošto se odrekao prestola 2004, Krunsko veće je za naslednika imenovalo Norodoma Sihamonija, jednog od njegovih sinova. Dobrovoljno je otišao u egzil, najpre u Pjongjang, Severnu Koreju a potom u kinesku prestonicu Peking. Kao razlog abdikacije naveo je slabo zdravlje. Bolovao je od raka, dijabetesa i hipertenzije. Umro je u 90-toj godini života u Pekingu 15.oktobra 2012. Sihanukova vladavina bila je jedna od najdužih među azijskim vladarima. Bio je jedan od lidera pokreta nesvrstanih. Šest puta se ženio i imao četrnaestoro dece, od kojih je petoro ubijeno pod krvavim režimom Pol Pota.
31.oktobar 2012.
Okončan uragan Sendi koji je protutnjao istočnom obalom SAD i Kanade kao i Karibima i odneo najmanje 148 života. Razorni uragan koji je trajao od 22. do 30. oktobra, zahvatio je područje prečnika 1.600 kilometara. Proizveo je materijalnu štetu visine do 68 milijardi dolara. Bio je to najrazorniji uragan poslednjih decenija u toj oblasti.
Novembar 2012
15.novembar 2012.
Tokom 20 meseci, od početka oružanih sukoba u Siriji, poginulo više od 39.000 ljudi, i to 27.410 civila, 9.800 vojnika i 1.359 vojnih dezertera, objavila sirijska Opservatorija za ljudska prava pri čemu je naglašeno da ove brojke verovatno nisu potpune.
16.novembar 2012.
Haški tribunal izrekao pravosnažnu presudu kojom je hrvatske generale Antu Gotovinu i Mladena Markača oslobodio optužbi za udruženi zločinački poduhvat i zločine počinjene nad Srbima u operaciji "Oluja" avgusta 1995. godine. U vojnoj operaciji "Oluja" hrvatskih oružanih snaga sa prostora Republike Srpske Krajine proterano je oko 220.000 Srba, poginule su 1.922 osobe, a nije rasvetljena sudbina 975 osoba, od toga 674 civila. "Oluja" je bila završna operacija u ratu 1991/95. tokom kojeg je u Hrvatskoj ubijeno i nestalo blizu 7.000, a proterano 404.887 Srba, od toga 141.887 iz gradova van ratnih dejstava. Očito su, po tzv. "sudu i pravdi", Srbi sami sebe proterivali i činili nad sobom zločine. I dok su srpske generale veoma rado i po spisku redom osuđivali na dugogodišnje i doživotne robije zbog toga što su predvodili svoju vojsku u građanskom ratu u bivšoj Jugoslaviji, hrvatske i muslimanske su ili puštali i oslobađali krivice ili osuđivali na simbolične kazne ili pak dugogodišnje a potom ih ubrzo oslobađali poput ove dvojice, iako je svakom poštenom čoveku jasno da su zločine činile sve tri strane. Svojim dvostrukim aršinima i licemerjem, tzv. međunarodni sud u Hagu je očito po nalogu svojih globalističkih osnivača i pokrovitelja veoma zdušno nastavio optuživati i osuđivati samo jednu stranu u građanskom sukobu tj. srpsku jer im je uostalom ista ta strana bila neprijateljska što su i pokazali bombardovanjem položaja srpske vojske a potom i Srbije i Crne Gore. Tu prava i pravde nema samo osvete moćnika nad onima koji su se drznuli turiti joj prst u zversko oko. I nakon trideset godina od završetka rata, isti ti moćnici nastavljaju optuživati samo srpsku stranu pa čak favorizovati muslimanske žrtve u odnosu na srpske nasilničkim i nelegalnim nametanjem rezolucije o Srebrenici u generalnoj skupštini UN-a 2024.godine a koju su podržale države pod kontrolom globalističke vlastele ali ne i velika većina sveta koju nisu uspeli naterati da je podrže. I dalje međunarodni zapadnjački faktor podstiče tinjajuće i podle sukobe između naroda u B i H, sprečavajući bilo kakve njihove međusobne dogovore kako bi uvek imali prostora za kreiranje novih sukoba.
26.novembar 2012.
Umro američki hirurg Džozef Marej koji je izveo prvu uspešnu transplantaciju bubrega i kasnije dobio Nobelovu nagradu za svoj rad. (1919-2012 -93-) Marej i njegov tim uspešno su 1954. presadili bubreg koji su uzeli od jednog blizanca i dali ga drugom, otvorivši tako novo polje u medicini. Marej je medicinsku karijeru počeo 1940-ih posle diplomiranja na Harvardu a nakon rada s ranjenicima u Drugom svetskom ratu zainteresovao se za tansplantacije.
29.novembar 2012.
Generalna skupština Ujedinjenih nacija izglasala dvotrećinskom većinom unapređenje statusa Palestine u UN od entiteta posmatrača u državu posmatrača nečlanicu. Od 193 članice UN, 138 je glasalo za, devet protiv, dok je 41 zemlja bila uzdržana.
Decembar 2012
01.decembar 2012.
Umrla srpska (jugoslovenska) glumica Ksenija Jovanović, prvakinja Narodnog pozorišta u Beogradu. (1928-2012 -84-) Završila je Visoku filmsku školu Vjekoslava Afrića. Počela je kao članica pozorišta pri "Avala filmu" a prvu filmsku ulogu ostvarila je 1949. u filmu "Barba Žvane". Stupila je u Narodno pozoriše 1961. gde je ostala do kraja radnog veka. Ostvarila je veliki broj uloga: Erzilija (Odenuti nage, L. Pirandela), Kraljica Natalija (Konak M. Crnjanskog), Barunica Kasteli (Gospoda Glembajevi M. Krleže), Jokasta (Edip Sofokle), Bernarda (Dom Bernarde Albe F.G.Lorke), Žena A (Tri visoke žene Edvarda Olbija), Hekuba (Trojanke Euripida). Dobila je nagradu za životno delo - Dobričin prsten 2007. a bila je nosilac i Ordena Svetog Save drugog reda.
03.decembar 2012.
Umrla srpska (jugoslovenska) pozorišna, filmska i TV glumica Zlata Petković, mis Jugoslavije 1971.godine. (Rođena: Svrljig/FNR Jugoslavija/Srbija 11.februar 1954. - Umrla: Beograd/Srbija 03.decembar 2012.) Osnovnu školu završila je u Smederevu, a gimnaziju je pohađala u Beloj Palanci i vanredno u Zagrebu. Nakon jedne audicije 1970. Zlati je ponuđeno da učestvuje na izboru za najlepšu tinejdžerku Jugoslavije u Zagrebu, na kom je izabrana za prvu pratilju, što joj je omogućilo da ode na svetski izbor za najlepšu tinejdžerku u Tokiju, na kom je izabrana za Mis fotogeničnosti. Učestvovanje na izboru za najlepšu tinejdžerku joj je donelo i prvu filmsku ulogu u filmu Milana Jelića „Bubašinter“. Godine 1971. pobedila je na izboru za Mis Jugoslavije a iste godine je predstavljala SFRJ na izboru za Mis sveta. Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu upisala je nakon završetka srednje škole. Nakon diplomiranja, reditelj Aleksandar Đorđević joj je ponudio ulogu Marije u filmu i seriji Povratak otpisanih. Bila je supruga kompozitora Aleksandra Sanje Ilića i sestra muzičara Dejana Petkovića. Tokom svoje karijere Zlata se oprobala i kao TV voditeljka. Tokom 1980-ih godina, sa pevačima Predragom Cunetom Gojkovićem i Predragom Živkovićem Tozovcem, vodila je muzičku emisiju Folk parada. Umrla je u Beogradu u 58. godini života, sedam dana nakon što je doživela moždani udar
1954-2012
58
04.decembar 2012.
Tajfun Bofa koji je pogodio južni deo filipinskog ostrva Mindanao, odneo 1.020 života a stotine su nestale, dok je oko 400.000 ljudi ostalo bez domova.
05.decembar 2012.
Umro Oskar Nimejer čuveni brazilski arhitekta. (1907-2012 -104-) Nimejer, najpoznatiji po projektu Brazilije 1960. izradio je brojna arhitektonska rešenja karakterističnog futurističkog izgleda, njih gotovo 600. Između ostalog, radio je na zgradi Ujedinjenih nacija u Njujorku sa Le Korbizjeom.
Umro Dejv Brubek slavni američki džez pijanista i kompozitor, čije se kompozicije "Tejk fajv" i "Blu Rondo a la Turk" smatraju klasičnim delima tog žanra. (1920-2012 -91-) Nimejer, najpoznatiji po projektu Brazilije 1960. izradio je brojna arhitektonska rešenja karakterističnog futurističkog izgleda, njih gotovo 600. Između ostalog, radio je na zgradi Ujedinjenih nacija u Njujorku sa Le Korbizjeom.
14.decembar 2012.
U Njutaunu, Konektikat, SAD, u osnovnoj školi "Sendi Huk" napadač najpre usmrtio svoju majku, koja je tu bila učiteljica, potom 20 učenika, zatim još šestoro odraslih a potom izvršio samoubistvo.
26.decembar 2012.
U Kini puštena u saobraćaj najduža linija superbrze pruge u svetu, koja povezuje Peking i Guangdžou na jugu te zemlje. Vozom koji se kreće brzinama oko 300 kilometara na sat, pri čemu je maksimalna mogućnost 350 km/h, taj put prelazi se za osam sati.